من آدمی هستم که وقتی دوستم تعریف میکند توی صفحه ی اینستاگرامش به مناسبت پایان بخش داخلی عکسی از من و خودش منتشر کرده و یکی از استاجرها کامنت گذاشته "ممنون از اینکه سخت ترین بخش مارو به بهترین بخش تبدیل کردین،مخصوصا خانم دکتر گلسا"،از شدت ذوق بغض میکنم و تمام روز خوشحالم و وقتی مکث میکنم تا دلیل خوشحالی احمقانه ام را پیدا کنم یاد این اتفاق می افتم.
انقدر احساس دوست نداشتنی بودن میکنم که یک حرف ساده اینقدر خوشحالم میکند.نسبت به خودم احساس ترحم میکنم.
درباره این سایت